Cold Shiverhand is de krijgsnaam die de schrijver zichzelf toebedeelde in zijn wereldberoemde verhaal over White Wimmetou en Cold Shiverhand, gesitueerd in het Wilde NoordOosten.
Cold Shiverhand is de bloedbroeder van White Wimmetou, Opperhoofd der Apachen. Samen strijden zij voor een vreetzame wereld in het NO-Frankrijk van het einde van de 20e eeuw.
In tegenstelling tot andere indianenverhalen zoals die van Buffalo Bill en Cowboy Billy Boom kenmerken de verhalen van CoW zich door het feit dat de beide hoofdpersonages slechts in uiterste nood, en na uitputten van alle andere mogelijkheden, uit de kleren gaan; in veel gevallen worden passages waarin de hoofdpersonages zichzelf ontkleden, voorafgegaan en gevolgd door uitgebreide verontwaardiging om wat nodig blijkt.
De naam Shiverhand (letterlijk: bibberhand) verwijst naar de geringe fysieke weerstand van het personage tegen koude; een frisse wind kan hem in één slag tot een Willem Bever doen omslaan.
Andere personages waar Cold Shiverhand mee in contact komt zijn onder meer Cowgirls Nsho-tshi, zuster van White Wimmetou, en Kiss-me-Kate, beiden verliefd op Cold Shiverhand (wat hem duur komt te staan).
Cold Shiverhand woont in een wimwam, althans dat heeft hij heel lang gedacht, totaan het moment dat hij aansluiting kreeg op het wereldwijde wimwamnet en deze foto van een nieuwe oude authentieke dierenhuid-berkenschors-wimwam vond op wigiwamia.
Cold Shiverhand woonde dus zijn hele lange halve eeuw niet in een wimwam maar in een Tipi, leerde hij op tipipedia.
Een tipi (ook te(e)pee) is een conische tent van de inboorlingen van de grote vlakten. Tipis wordt stereotiep geassocieerd met indianenwoning, maar in het algemeen woonden ze liever in een wat steviger behuizing zoals de wimwam. De term "wimwam" (een koepeltentje) wordt soms incorrect gebruikt om een een tipi aan te duiden.
Sorry! seems to be the hardest word. It's sad, so sad It's a sad, sad situation And it's getting more and more absurd It's sad, so sad Why can't we talk it over Oh it seems to me That sorry! seems to be the hardest word. 1391
Het logje is te 'sad' volgens de ro-redacteur met de broek aan. Daarom als toegift een melige voorpagina-foto van Trouw van 27-12-2010. Is de hoofdredacteur op wintersport? WAARSCHUWING: Een Hond!!!
December met Klaas en Kerst is een maand met veel leuke activiteiten. Een strakke dienstregeling is noodzakelijk om bij zoveel mogelijk aanlokkelijke aanbiedingen te kunnen instappen. In Januari kan wel weer worden uitgerust. Ik zal niet over ieder succesvol vinkje een Hosanna-logje schrijven dus daarom hieronder, voor de Decemberliefhebbers, een chronologische samenvatting:
De Gids uitreiking eerste exemplaar 14 December
Ja, ja... De literaire Gids uit 1837, opgericht door Potgieter, in het decembernummer geheel gevuld met Zwarte Gaten. De feestelijke presentatie werd door onze aanwezigheid en grote belangstelling een groot succes, de loglezers alhier zij nu dubbel gewaarschuwd: uit deze investering van € 9,50 kan ik lekker veel onbegrijpelijke 2011-logjes destilleren, over de film 'The Matrix', Strings en de overeenkomsten tussen zwarte gaten en haarloze biljartballen van mannen. Bent u nu al heel erg nieuwsgierig: Hier leze men de inleiding en hier een verslagje van de bijeenkomst. En als je helemaal niets beters te doen hebt in December (ondenkbaar) kun je de gehele bijeenkomst nog eens terugkijken met mooie plaatjes.
Het is inmiddels alweer de hoogste tijd voor het traditionele verslag van de jaarlijkse WeinnachtTour. De planner had een rondje Ruhrgebiet uitgezet met Kultur In Essen en Fressen in Wuppertal.
Angela en Nicolas samen onder moeders Schirmherrschaft.
De vaste lezers van het Sorry!-blog herinneren zich natuurlijk nog het blogje over Villa Hügel en de daar tijdelijk getoonde collectie van het Folkwangmuseum. Inmiddels is het Folkwang gereed en weer open en de ronddolende schilderijen weer veilig thuis. Ruim voldoende aanleiding voor een bezoekje van een geplande kleine twee uur. Dat was iets te weinig, want Schirmherrschaften Angela en Nicolas hadden een, veel publiek trekkende, tentoonstelling ingericht:
Een mooie tentoonstelling waarvan hier een impressie. Naast schilderijen waren er ook veel foto's uit 1890 - 1900 zoals de bouw van de Sacre-Coeur en de Tour d'Eiffel. De avond ervoor hadden wij bij de onvolprezen BBC QI-Quiz (H Horses and Hunting) van Stephen Fry geleerd dat de paarden destijds een immens grotestad milieu-probleem vormen, dat uiteindelijk kon worden opgelost met de komst van.... de auto! Er waren ook enkele (originele stereo-) foto's van Parijse straten en daarop was duidelijk de immense hoeveelheid paardenstront te zien; in de goten maar ook op de rijbanen.
10 December 2010 (10-12-2010) gaat de Kattengeschiedenisboekjes in als de dag van de eclatante overwinning op de honden:
Honden... het schuim der samenleving, asociaal levend in groepen zonder rekening te houden met anderen, zoals de fijn besnorhaarde elegante katten.
Honden dat is synoniem voor Oerlelijk, Onbeschaafd, Slobberen, overal Spetteren Sproeien en andere Nattigheid, Grofbesnaard, Onhandig, luidruchtig Smakken, luidruchtig Blaffen en ander geluidsoverlast, Pitbullgedrag, Wolfsrudeltaktik, Misstanden, Illegaal doorfokken, Overtredingen, Opdringerig, Zelfzuchtig, Ongevraagd zonder toestemming besnuffelen, rijden en likken, Discriminatie van niet-honden, eigen Roedel eerst; kortom alles wat maar in de buurt dreigt te komen van onfatsoenlijk, primitief en onaangepast.
Direct er overheen alweer mn tweede lebberpoezielog, omdat het kan en moet van wakkerNL Ochtendspits. Wie het heeft gemist kijke hieronder vanaf 8:12'55 of 1"45 in het filmpje. Dikke Price-winning lebber-Queen Ozzy van 10,3 kg met baasje Petra:
Wat een mooie ogen en éminence grise vacht. En het onderstreept maar weer eens de stelling dat poezievrouwen altijd leuk, lief, intelligent en aardig zijn; maar pas wel op voor de nageltjes...
Cow gaat niet over één nacht ijs: dit logje is het resultaat van jarenlang onderzoek naar het lebberen zonder smakken van de drinkende kat. Door een Amerikaanse onderzoeker in een artikel in de NRC van 13-11 (Kinderpagina Kleine Wetenschap).
Kortom een heel erg voorzichtige start dus van de poezielebberlogserie.
Eerst natuurlijk de poeziephoto: links in crijtstreep met wit voetje: CoCattie en rechts met witte broek aan: éminence grise Greettie.
Zouden voor Gijsbert Oonk (universitair hoofddocent niet-westerse geschiedenis aan de Erasmus Universiteit van Rotterdam) niet dezelfde regels voor onderzoek gelden als voor een cultureel antropoloog?
Ik hoorde -als antropoloog opgeleide- Joris Luyendijk bij Brands met Boeken, vanwege zijn nieuwe boek Je hebt het niet van mij, maar..., verslag doen van de beklemmende wereld van de Haagse politiek in Nieuwspoort.
Nieuwspoort, een sociëteit waar lobbyisten komen, de voorlichters, de politici en de journalisten. Joris mocht een maand het Politiek Publicitair Complex bestuderen. Hij heeft ze antropologisch geanalyseerd als stammen: "Wat voor codes, wat voor taboes, wat is de pikorde, hoe kom je omhoog"; het boek is wat antropologen een etnografie noemen, niet van de Bongo-Bongo in Bongo-Bongoland maar van deze 4 stammen in Den Haag.
Joris is een prettige spreker met een aangename zware stem. De verhalen over de lobbyisten (vooral geen Ego's) zijn hoogst interessant. Hoogste in rang is Mat Herben: hij heeft als oud kamerlid nog steeds een permanent pasje voor de Tweede Kamer en daarmee toegang tot het restaurant van de Tweede Kamerleden. "Halen en Brengen".
Met een Rococore-dacteur van mannelijke kunne komen ook mannenzaken en –problemen binnen blogbereik. Dit is een opvolg- of updatelogje van februari/maart van dit jaar waarin typische mannenproblemen door mij werden behandeld onder de titel: Onan. Twee opfriscitaatjes, één van mij en één gebaseerd op Raoul du Pre uit de Volkskrant:
Er doen weer de wildste Opinies de ronde op het WeB en in gezaghebbende Academische kringen over SinterKlaas en zijn zwarte Pieten, zodat we genoodzaakt werden een zuiverend Rococo-sprookje het licht te doen zien over de oorsprong en evolutie van deze illustere bende.
Er waren eens, in diep donker Afrika, viervoeter-apen die al lang en gelukkig in bendes leefden onder leiding van het sterkste en virielste mannetje zoals jammie Jambo en bonkie Bokito. In een afgelegen aapbende, onder de slappe leiding van de stokoude langzilvergrijsharige Co, kregen op een goede dag een meisjesaap en en jongensaap er schoon genoeg van. De vruchtbare meisjesaap had helemaal geen zin in de verplichte taas van OudeCo en noemde hem zelfs wel eens achter zijn zilverrug NietCoTaas. De vroegrijpe jongensaap lustte er van jongsafaan wel taas van en had een hekel aan die vieze oude stramme 'houten klaas' solobevruchter Co en noemde hem wel eens stiekum CoKlaas. Meisjesaap en jongensaap beraamden daarop samen een ontsnappingsplan onder de codenaam: NietCoKlaas en liepen op die goede dag weg en rechtop, want ze hadden in veel geheime kaarslicht-sessies uitgedokterd dat je zo veel sneller kon weglopen. Meisjesaap en jongensaap vestigden zich na de geslaagde uitbraak in een braakliggend, boomrijk, gebied met veel vruchtbomen van goed en kwaad; waar al snel bleek dat appels kwaad, maar sinaasappels erg goed waren. Jongensaap werd er een hele Piet van en dus duurde het niet lang of het hele warme vruchtenbos en omstreken was afgeladen met sinaasappel zuigende meisjespieten en jongenspieten; want ze voelden zich inmiddels ver verheven boven die onaangepaste viervoeter-apen.
De DB-Regio hunderdtien gaat op 12 december in de mottenballen vanwege een modern aanbesteedde S-bahn-concessie voor Bremen, gegund aan de NordWestBahn. De nieuwe stellen stonden popelend uitgerangeerd in Oldenburg. De nostalgie-Tour begon zondagochtend na 25 autokilometers om 07:40 in Salzbergen.
Eerste stop was Leer (Ostfreesland) alwaar de Stadtrundgang flink werd gehinderd door Regen. Hele lange winkelstraat en zelfs een Waage bij de haven. Er hing al straatverlichting voor de Weihnachtsmarkt. Aan te bevelen voor Noorderlingen; directe treinverbinding vanaf Grönn.
Wie wat meer historische omgeving wenst reize door naar Bremen. Ondanks dat het reeds donker was bij de bezichtiging maakte de Stadt indruk, mooie pleinen en historische gebouwen; een aardig Art-Deco Gesamtkunstwerkstraatje Böttcherstraße, mooi rivierfront met Pannenkoekenboot en een Altstad met snoeperige ambacht-huisjes im Schnoor.
Bremerhaven heeft een mooi nieuw scheepvaartmuseum, maar dat bleek onverenigbaar met de strakke dienstregeling. Die overigens helemaal klopte, inclusief de materieelomloop en Bouwserie 103 inzet. Slechts een enkele geplande hunderdzesenveertig bleek vervangen door een hunderdelf.
Hieronder een impressie van de reis op muziek van Buxtehude, een plaatsje westelijk van Hamburg en met een doorgaand dieselstel verbonden met Bremerhaven. De gezongen tekst kon niet meer worden aangepast en is niet helemaal relevant.
Voor de echte doorzetter volgt nog 'After the break' Gröönkohl, Pinkel(n), Plattdütsk, Kohlzeit, Lethe & Symmetrie-tijd.
RoCoco is voornemens om een vaste rubriek 'Hunky Cowboys' op te nemen op de bespreeklijst van de aanstaande RoCoco-redactievergadering; die, zoals immer, bezielend wordt voorgezeten en met straffe hand geleid door de RoCoco-hoofdRodacteur annex Rorrector.
Zo af en toe zullen er ook teksten of poëzie in de Engelse taal worden gepubliceerd zoals nu bijvoorbeeld met een poëtische liedtekst en lyrics:
When i see you Shiffer and Shake i wanna be the one for you your me hero but not on a horse let me be the one for you
Het liefst zouden we willen schreeuwen: tuurlijk blijven we wel, allebei, en vooral veel samen, en we blijven voor jou, en we blijven voor elkaar en we blijven gewoon onszelf. We hebben tijdens een intieme sessie bij kaarslicht beloofd vriendjes en vloofden met elkaar te blijven om onze lieve, nog niet heel erg verdorde, maar wel inmiddels enigszins gezette, cynische a-romantische, cultuurbarbarische, hypocriete, hatelijke, onredelijke, onhartelijk en onharige en onhartige maar wel pittig liegende vol barsten, kille, rationele, beta-wetenschapminded ziel, registratiefobe, -fabulant, vriendin en medelogger een beetje hoop te schenken. . . We gaan nu speciaal voor jou weer theatraal ten boven, om onze liefde en die voor jou poëtisch in leven te zetten (dat is poëtisch schat), langzaam in bloei te trekken, prachtig tot bloem-harten-binding op te rekken, door voor jou een spannend eiland, tegen een schitterende achtergrond van diepoudrozemargreetpaars te scheppen, om daar jou te verwennen met een heel lage lome regelmaat en te verblijden met het hoogste van de individuele speciaal-logjes en ze een voor een voor jouw te laten ontbranden als kaarsjes voor je raam.
Nou ben jij weer, wel lekker makkelijk zo'n assistente-compagnon
Die foto kan echt niet Compi Hij komt van Twitter, dus openbaar!! RoComp! Okee, maar ik ben er tegen. Op jouw verantwoording. Ik doe wel boeve-balkjes over de ogen. Ik hou erg van die foto, van die Mona-Lisa glimlach, het subtiele gebruik van make-up, de vriendelijke donkere ogen, de hoge jukbeen-konen met natuurlijk rouge van een half pak wijn, de vingers die bijna net zo mooi zijn als haar prijsvoeten, de voor haar leeftijd toch net iets te ver openstaande blouse , met bijpassende Kerstavond-Bijenkorfbroek en niet te vergeten het aureooltje dat zegenend op haar neerstraalt. Zo ziet ze er in het echt niet uit natuurlijk, dat kan gewoon niet.. in het echt valt ze op alle terreinen, vlaktes, hoogtes en dalen vreselijk tegen. Daarom koesteren wij ik de foto, die ons schoonheid en liefde en eerlijkheid en warmte en mededogen voorspiegelt vanuit haar aardse lelijkheid en kletsfabels. Als ik het echt heel even moeilijk heb, dan spiegel ik even deze irreële voorstelling en laat haar flitslicht mijn bedrukte ziel weer even oplichten door de illusoire fotonen en haar niet bestaande, misleidende voorkomen en troost mijzelf met de gedachte dat zij ook de rauwe werkelijkheid van haar naakte molrat even kon verlichten met deze perfecte Venus-zinsbegoocheling.
Terug op aarde zeggen sommige daarom dat ze een hemelse koningin-moeder schoonheid is; anderen vinden haar een aardse holbewoner die het liefst uit het zicht in het donkerste deel van haar burcht klef keleboemst met haar vier breeding Blek-males.
Rococo-cie buigt zich inmiddels diep over deze paradox.
Tussenstand: De redactie van RoCoCo verschilt stevig van mening over mlrt.. Ro denkt dat ze een lieve echte en hartelijke vrouw is, terwijl Co juist van het tegendeel overtuigd is.
Dat beloven spannende lieve, zoet-roze, weken, maanden te worden maar toch zeker geen jaren?
Krijgt ze nog bepaalde heerlijke RoCoco-rechten.. mag ze als RoCoco-eregast logjes verordonneren of afkeuren of ..? NEE
Epiloog, want een blog (over mlrt) is nooit af:
Die Yin-assymetrie-theorie (zie hieronder bij het commentaar van mlrt) is trouwens ook weer echt mlrt ten voeten uit. Die foto in de spiegel is inderdaad een foto van haar spiegelbeeld.
mlrt heeft het fototoestel in de rechterhand (ze is rechts!) maar op de foto is het haar linkerhand.
Een fotograaf met of zonder camera ziet je gezicht op natuurlijke, ongespiegelde wijze. Veel, zoniet, heel veel vrouwen hebben vast verkering met hun spiegelbeeld. Mevr. F hier op kantoor heeft altijd een spiegeltje naast het beeldscherm liggen om iedere 20 min even haar asymmetrische spiegelbeeld te kunnen controleren en bijwerken. mlrt behoort natuurlijk niet tot deze klasse van vrouwen, zij behoort tot de echte klasse-vrouwen. mlrt is zwaar onthecht van haar stoffelijk omhulsel en ontvlucht het dan ook het liefst zovaak mogelijk om dan vanuit het perspectief van de derde zichzelf asymetrisch te gaan beschouwen. De badkamer is het enige spiegeltje aan de wand waaraan de zelfboze rimpelloze koninginmoeder de vraag durft te stellen: wie is het mooiste en onverdraaglijkste in Betuweland, mijn ge- of onge-spiegelde asymmetrie?
Wij stellen een tegenvraag: Wie stelt zichzelf met volle overgave dagelijks bloot aan dergelijke onmogelijke morele dilemma's: onze eigen mlrt natuurlijk.
of admiraalvlinder. Vandaag hebben ze nog snel een nest leeggeschud bij ons in de wijk/tuin, mijn hedera helix arborescens (jaja zo determineren wij sinds afgelopen weekend de origin of species) zat er vol mee. Op een bepaald moment telde ik er wel zes.
De foto's zijn gemaakt met een compactcamera. Beter is natuurlijk iets met een telelens en statief. Op wiki staan veel mooie foto's. En ik lees er dat de rupsen graag op brandnetels zitten. Ahum.
Op de laatste foto de gestreepte voelsprieten? duidelijk zichtbaar en aan de onderzijde een soort zuigangel.
Weekje later, 17 Oktober, niemand te zien op de bloemen, nou ja één Hommel dan.. verder niets, terwijl er nog wel bloeiende bloemen zijn.
23-9-13 tijdens mn dagelijkse ommetje: 5 atalantaas op een vlinderstruik. Foto-toestel en -graaf hebben wat moeite met macro; resultaat is wel kunstzinnig, zullen we maar zeggen.
Ja ze hebben ook wel een beetje last van blauwzweem.
Oude kerkelijke kunst had nog niet veel last van schaamte, viel mij laatst op. Maria die gewoon in het openbaar in de kerk de borst geeft aan Jezus.
La Vierge Marie Nourrissant
Naast deze natuurlijk ontklede moeder van de zoon van God houdt de -dankzij de overvloeiende melk en honing van Marie- goed doorgeschoten zoon van God ook niet erg van verhullende spijkerkleding. Het liefst loopt en zit hij de hele dag in een lendendoekje, zoals hierboven in Semur-en-Auxois.
Of hier bij zijn opstanding, van PP Rubens natuurlijk in triomfalistische contrareformatorische 1611 barok. (Wiki, dus erbijgesleept)
OT: De triomfalistische contrareformatorische barokke molrat-droomversie van de Rubens-man vindt u hier.
Nu we het toch opeens over opstanding hebben, ik liep ook echt tegen een paar 'Laatste Oordelen' aan. Naar de hel gaat u naakt, het is maar dat u dat weet en er gewoon rekening mee houdt bij de kledingaanschaf voor uw laatste oordeel.
Eigen productie van 12-eeuwse romaanse bloterts in Autun.
Voor een volledige uitleg en studie is er ook een mooie website met heel veel foto's en details. Timpaan is uit de 12-e eeuw
Aardig verhaal is nog dat de timpaan is gered van de franse beeldenstorm 1789 door vooruitstrevende kerkvaders in 1766. Zij vonden het kunstwerk kinderachtig en middelmatig en smeerden er een dikke laag stuuk over.
Revolutie: is dat niet eigenlijk een soort van ultiem populisme?
Het laatste oordeel in Beaune. (ook eigen productie)
Van wat latere datum is het geschilderde polyptiek van Van der Weyden uit 1450 met wederom naakte gedoemden.
Het golft wat op en neer in de tijd, dat religieus gekleed of ongekleed. De Romaanse mens was nog vrij en schaamde zich niet. Na de puriteinse protestanten Luther en Calvijn met hun zwartekousen-religie gooit de barok kleding weer triomfalistische uit. Anno 2010 zijn we ook wel weer toe aan een religieuze eco-naakte natuurmens barok-periode.
Nogwel een vleermuis met jong. Zij was niet helemaal in orde want ze vloog tegen een abdij-muur.
Zij zat wat versuft op de grond, onder de linkervleugel zie je het jong.
De vleermuis klimt heel moeizaam tegen de muur op en houdt zich vast met zijn 'duimen'. Het jong klom ook mee en verdween dan weer onder moeders vleugel.
De binnenplaats van de abdij, ook wel kloostergang geheten.
Nog één vergeten, een forel in de abdijvijver. Door mijn polaroid-bril heen gefotografeerd.
Een mooie dag voor de avondmarkt.
Wat is het verschil tussen Duitsers en Fransen? Niets.. Beiden drinken alcoholische dranken zittend aan lange tafels, eten wat erbij en maken veel lawaai.
Van twee fotografen raken wij allang niet meer van slag.
Ze zijn er nog wel hoor! Lekker grazend op een weilandje nabij het nest. Gezellig met z'n drieën. Pa of Ma lag op het nest toe te kijken of uit te rusten. Geen vissenvoer uit de sloot maar beestenbouillabaisse uit het weiland.
Lekker dineren in het zonnetje.
Bijschrift is nieuw volgens mij, dit is vanochtend 4-aug, alle drie op het nest, weer is somber zoals reeds voorspeld hieronder.
Daarna ben ik nog doorgereden naar het radioduin op Scheveningen voor een panoramaopname.
Van rechts naar links: Wassenaarse slag; (onder meeuw) sobere protestantse laagbouw van Katwijk; (boven zeilboot) barokke katholieke hoogbouw (Huis ter Duin) van Noordwijk, (onder meeuw2) Zandvoort en ook nog de pluimen van de Hoogovens in IJmuiden.
Aan de andere zijde: de Pier en bewolking uit het Westen. Weersverwachting voor morgen daarom: Af en toe bewolkt met hier en daar een bui.
En onderweg nog het bekende ..... bloemetje
Update 5-8
Vanochtend vlogen twee ooievaars (één met oranje snavel) achter elkaar rondjes boven het bejaardenhuis en andere flats. Het zijn mooie elegante vliegers en vooral ook zwevers. Hadden ze geen toestemming om te landen van de verkeerstoren ivm Naomi Campbell, zijn ze uitgeput na één nest of worden ze daar gevoerd?
Update 12-8
Al een paar dagen alleen s'ochtends één ooievaar op het nest, aan de oranje snavel te zien, één van de ouders. Van de rest geen spoor meer.
Update 9-9
Al twee dagen 2 ooievaars op het nest 's ochtends. De ouders? die niet zuidwaarts trekken. Volgens de Tub was een groep Losserse vaars al op 12 augustus naar het zuiden getrokken. Het komt voor dat de ouders, die hier in gevangenschap of anderszins gehouden zijn, niet meer naar het zuiden trekken, de jongen meestal wel. Het verse trio heb ik dan ook niet meer gezien.
10 juli 2013
Volgens de HVB (16 juni) is vader dood. Het stel op de molen is dus waarschijnlijk het nieuwe paartje, op het nest de jongen en 'weduwe' moeder zal wel eten aan het aanslepen zijn.
Als doekje een paar andere 'wilde' beesten zoals de marmot, gefotografeerd door de onverschrokken fotograaf met gevaar voor eigen leven. Het is een jonkie, dat niet van slag raakte van de zeer onlangs geplaatste lichtblauwe lantarenpaal in zijn voortuin.
En dan nog een 'tam' beessie tot slot, door onvoorziene omstandigheden zonder close-ups.
Vorige week was mw. Kool met partner uitgenodigd voor een feest in de Hortus Botanicus in Leiden. Er kon ook worden deelgenomen aan een korte rondleiding door de Hortus. Wij gingen mee met: Bloemen en Bijen. De rondleiding door een bioloog van de Hortus was vrij kort, maar wel interessant. Een deel van de Hortus is ingericht als evolutietuin of systeemtuin. In een groot aantal parallelle bloembedden wordt zo de ontwikkeling van het plantenrijk systematisch uitgelegd aan de hand van grote informatieborden. We hadden geen tijd om het uitgebreid te bestuderen, maar het eerste bed was leeg. Zal nog een hele klus zijn om dat plantvrij te houden. De aarde was er nog woest en ledig; leven ontstond in zee.
In het volgende bed een steen- en rotstuin met mossen en dergelijke. Daarna komen de varens en daarna zaadplanten zoals de naaldbomen en coniferen en dan pas de bloemplanten. De komst van de bloemen (150 miljoen jaar geleden) en het suikeraanbod stimuleert de insectenontwikkeling en al snel verschijnt de bij ten tonele. Hier vond ik nog een leesbaar overzichtje van de (mogelijke) evolutieroute naar de bloem bij Gee. Een madeliefje is het meest geavanceerde en complexe lid van de familie, met veel bloemen in het gele hart bijeen, net als bij de zonnebloem. Dat is voordelig voor de insecten en de bijen. Ik geloof dat het de composietenfamilie wordt genoemd.
We liepen langs een (nog niet bloeiende) Linde, die erg lekkere, aromatische, honing schijnt te leveren. De grote treurbeuk houd het niet lang meer vol en een jong exemplaar is er reeds naast geplant. We staan even stil bij de roos, die voorouder is van heel veel voor onze voeding belangrijke vruchten zoals de appel en peer. Er waren haast geen bijen in de Hortus, vanwege een wereldwijde bijenziekte. Alle bijenvolken in de Hortus waren ook dood. Ze hoopten binnen een maand weer een paar volken te bezitten. We stonden even stil bij de Sophora Japonica of Honingboom, die ook langdurig bloeit in de zomer. De rondleider gaf nog een tip voor mensen met hooikoorts: Eet honing van een lokale imker, daardoor raak je immuun voor de pollen in je woonomgeving.
Verder een hele grote bloeiende Tulpenboom (Catalpa); ik had helaas geen fototoestel bij me. In het najaar is de Hedera helix 'Arborescens' een laatste grote favoriet voor insecten. Ook nog een korte uitleg bij de Gingko, die een soort overgangstype is tussen de naaldbomen en de loofbomen, je kunt nog zien dat de bladeren worden gevormd door aan elkaar gegroeide naalden. De Gingko is heilig in Japan en mocht niet worden geëxporteerd. Engelsen lukte het toch er één Japan uit te smokkelen. In de Hortus verder nog kassen, waar we niet in geweest zijn en een Japanse tuin ter ere van (Duitser) Siebold, die in Japan verwoed verzamelde en vanuit de Leidse Hortus de Hosta, Hortensia en Azalea's onze tuinen injoeg. Er is ook nog een (naar zeggen interessant) Sieboldhuis-museum te bezoeken aan het Rapenburg.
Omdat ik met de auto er wat eerder was dan mw. Kool liep ik rond 14:30 een (droog) ommetje rond de Pieterskerk. Het was er rustig, op een enkele Duitse openraamvlag na en het geluid van de bijbehorende voetbalwedstrijd. Tegenover de ingang van de kerk stonden twee politieagenten met fiets aan de hand. Er leek binnen iets plaats te vinden. Later las ik dat Salmon Rushdie op dat moment de Leidse Vrijheidslezing aan het houden was. Volgens de NRC weer over seks en 1001 nacht. (?) Een andere kerkganger, KeesjeMaduraatje van het Vrije Volk, legt weer andere accenten, en ontvoert Bolkenstein met zijn auto.
Mooi weer, fototoestel mee, ooievaartjes al bijna net zo groot als de oude lui. Dat is flink doorgroeien geweest. Ik ken diersoorten die er veel langer over doen
Het zijn er dus drie, twee gaan er regelmatig staan, nr3 doet rustig aan.
Ze beginnen al met 'de vleugels uitslaan'. Ik weet niet hoe snel dat gaat, hopelijk kan ik volgende week nog een foto maken.
Verder nog wat sfeerfoto's. Vermeldenswaard is nog dat de fotograaf door kreupelhout is gekropen voor de spiegelende molen met maan.
De Zwaantjes gaan ook voorspoedig, maar minder snel lijkt.
Kandinsky en der blaue Reiter is de officiële titel van de tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag. Normaal is het voor de loonslaaf moeilijk om door de week naar een museum te gaan, door de voorstelling Kokoschka Live! kon voorafgaand aan de voorstelling, vanaf 18:30, de tentoonstelling worden bekeken. Een erg goed initiatief, vind ik, zou ook één of twee avonden per week, zonder toneelvoorstelling, mogelijk moeten zijn.
De voorbereiding der Blogger was goed. Print-out van eigen logje mee en pen. En dan maar schrijfe.. Uitwerken is dan weer een tweede. Als je aantekeningen hebt denk je sneller: dat doe ik morgen wel. Dat is dus tegengevallen, bezoekdatum was 21 April.
De getoonde schilderijen komen voornamelijk uit het Lenbachhaus in München. Ze 'renovieren' tot Sommer 2012 en sturen de collectie op tournee, blijkbaar.
Expressionisme Die Brücke Dresden en Der Blaue Reiter München. Emoties zo direct en onvervalst mogelijk verbeelden. Een schilderij hoeft per se niet iets voor te stellen, een bepaalde werkelijkheid uitdrukken, om een emotie uit te drukken. Een directe link tussen ervaring en emotie -> muziek in schilderkunst realiseren. Mondriaan: Analytische of geometrische abstractie. Kandinsky: Lyrische abstractie of abstract expressionisme.
Kandinsky schilderde in 1907 nog oude Russische sprookjes zoals Rijdend paar, 1907 Riding Couple, 1907 (links) of het Bonte leven, Colorful Life 1906. Kandinsky was getrouwd met zijn Russische nicht Anna Tschimiakin. In 1897 verkast hij naar München om te gaan schilderen. Hij ontmoet daar in 1904 Gabriele Münter. Zij wordt zijn levensgezellin, ondanks dat hij nog getrouwd is.
NKMV weigeren Komposition V Beste mijnheer Kubin, zet u maar schrap. Ik stel u hiermee drie nieuwe en zichzelf fris voelende niet-leden van de NKVM voor: Kandinsky, Marc en Münter. We hebben ons lidmaatschap opgezegd na eindeloze discussie naar aanleiding van kritiek op vullingen en actualiteiten v/d jury. De breuk geënsceneerd, want de alternatieve tentoonstelling Der Blue Reiter in mei 1912 was reeds voorbereid.
De naam werd bedacht in het cafe volgens Kandinsky: beiden hielden we van blauw, Marc - paarden, ik ruiters. Zo kwam de naam vanzelf.
Dit schilderij hangt niet op de tentoonstelling. De enige paarden van Marc op de tentoonstelling is een bronzen duo
Marc Zwei Pferde
en Creation of the Horses. (zie Diashow).
Verder van Marc: Dear in the Snow, Dear in Monastry garden, The Tiger, Cows yellow-red-green.
De meeste schilderijen zijn van Kandinsky, zoals Romantic landscape en Impression III Concert.
Een goed overzicht van zijn werk geeft Wassily Kandinsky.net Volgens mijn aantekeningen hangen er Impressions III Concert, IV Gendarme, 19a, IV, Gorge, Deluge.
Kandinsky schilderde het III Concert na een concert van de 'atonale' muziek van Schönberg op 2 januari 1911. Onder meer worden de 'Drei Klavierstücke op 11" uitgevoerd. De zwarte vlek is de concertvleugel, daaronder wat publiek en de gele vlek stelt het geluid voor. Voor de liefhebbers alle delen in een afspeellijst op.11doorPollini
Van Macke hangen er ook nog een aantal aquarellen van zijn reis April 1914 naar Tunesië met Paul Klee und Louis Moilliet zoals Garden Gate. In Augustus 1914 wordt Macke gemobiliseerd en sneuvelt eind September 1914 op 27 jarige leeftijd.
Franz Marc schrijf in zijn memoriam:
“In de oorlog zijn wij allen gelijk. Maar onder duizend dapperen treft de kogel een onvervangbare. Met zijn dood wordt de cultuur van het land een hand afgehouwen, een oog uitgerukt”.
”Wij schilders weten heel goed, dat met het wegvallen van zijn harmonieën de kleur in de Duitse kunst vele tinten bleker zal worden, een doffere, drogere klank. Hij heeft voor ons allen de kleur haar helderste en schoonste klank gegeven, klaar en helder als zijn hele leven was”.
Franz Marc sneuvelt in november 1916 bij Verdun, 36 jaar oud.
