We raken steeds verder verdwaald buiten onze denkkaders en de standaard fysische elasticiteit van ons brein. We gooien hem maar meteen op tafel: Het standaardmodel van de deeltjesfysica. In 1974 geformuleerd als basis voor uitbreiding en aanpassing. Statische analyse van deze wikitekst leert dat bij 1 op de 2 zelfstandige naamwoorden onze breincellen een negatief signaal afgeven. Dan rest slechts de terugtocht naar onze geschriftenloze visuele oorsprong op de savannen: een plaatje.
Om allerlei effecten van atomen (van het Griekse atomos, dat ondeelbaar betekent) te kunnen beschrijven bleek het nodig nogmaals een deling uit te voeren van de deeltjes(proton, electron, neutron) van een atoomkern. Dus deeldeeltjes van de protonen en neutronen. Nu geen saaie Griekse namen meer, maar grappige als Up, Charm, Top, Down, Strange en Bottom.
Ze doen denken aan de dochters Pecksniff: Charity en Mercy (Cherry & Merry). Ook waren er nog wat krachten nodig om die deel- of subatomaire deeltjes bij elkaar te houden of elkaar te laten afstoten. Die staan onderop het plaatje en zijn ook deeltjes: Gluons (lijmdeeltjes!), Photons, Bosons en Gravitons. Respectievelijk voor de Strong Force, Electro-Magnetic Force, Weak Force en de Gravitatie of zwaarte-kracht. De gele balletjes Leptons zijn soort van elektronen en de blauwe balletjes Quarks zijn soort van kerndeeldeeltjes.
Onduidelijk? dan maar weer een plaatje. Hier weer het Helium-atoom met 2 protonen met ieder 3 quarks (Up, Up, Down) en 2 neutronen ook met ieder 3 quarks (Down, Down,Up). De quarks worden bij elkaar gehouden door lijmdeeltjes Gluon.
Eigenlijk hebben ze ook nog een mooi kleurtje die de kleur-kracht aangeeft tussen de quarks. Quantum Chromodynamics van He-kern.
Om kortweg samen te vatten: men is niet ontevreden over het resultaat. De deeltjes waren nodig om bijvoorbeeld te kunnen verklaren hoe een neutronenster en een zwart gat wordt gevormd door het ineenstorten van het atoom en het samengaan van elektronen en protonen tot neutronen. Een aantal van die subatomaire deeltjes is daadwerkelijk gevonden tijdens experimenten bij de LHR van CERN ergens diep onder de Jura bij Genève.
De wijze waarop een ster zijn verlichtende loopbaan eindigt hangt af van zijn massa. Tot ongeveer 4 zonmassa's eindigen ze als Witte Dwerg via Rode Reus. Fusie komt niet verder dan zuurstof (O) en koolstof (C). Een nagloeiend klompje O en C van 6000 km doorsnede, ongeveer ter grootte van de aarde. Wel erg zwaar: een theelepeltje Witte Dwerg weegt ongeveer een ton.
Vanaf 4 zonmassa's wordt er een neutronenster gevormd van 20 km doorsnede. De elektronen zijn op de protonen gestort en hebben neutronen gevormd. 1 theelepeltje neutronenkorrels weegt ongeveer zoveel als een berg: een miljard ton. Je kunt je een neutronenster voorstellen als een heel grote atoomkern bestaande uit neutronen.
Een speciale neutronenster is de pulsar. Die heeft een sterk magnetisch veld waarmee hij een gerichte bundel radiogolven en andere straling uitzendt. Omdat de pulsar met hoge snelheid om zijn eigen as tolt, omlooptijd 0,1 - 10 seconden, kun je op aarde zijn gepulseerd radiosignaal opvangen.
Vanaf 2-3 zonmassa's wordt een heel speciale neutronenster gevormd: een zogenaamd zwart gat. Een zwart gat is een neutronenster met zoveel massa dat zelfs licht, met zijn massaloze met de snelheid van het licht verplaatsende fotonen, niet meer aan de zwaartekracht kan ontsnappen. Daardoor wordt een zwart gat een magisch heelallichaam, want we kunnen op geen enkele manier informatie over die ster verkrijgen.
Populair samengevat: (Wheeler 1967) "Black holes have no hair"; zwarte gaten hebben maar 3 kenmerken: massa, rotatiemoment en elektrische lading en lijken dus allemaal sterk op elkaar, 'net zoals kale mannen.'
De term 'gat' suggereert dat er een angstaanjagend opzuigen van materie plaats vindt, maar in wezen gedraagt zo'n zwart gat zich vergelijkbaar aan bijvoorbeeld onze aarde. Als er een meteoriet op aarde valt, zal die ook eeuwig binnen het zwaartekrachtveld van de aarde blijven en niet opeens op een mooie zomerdag weer spontaan het heelal in zweven. Als onze zon een zwart gat van gelijke massa zou zijn, dan bleven we gewoon onze bekende rondjes draaien; wel in het donker bij kaarslicht natuurlijk, want een zwart gat geeft geen licht af.
Een zwart gat kan zich verraden door zijn grote zwaartekrachtveld. Omdat fotonen ook worden beïnvloed door een zwaartekrachtveld en zogenaamde Einsteinringen kunnen vormen.
Op deze mooie artist impression zie je ook die ringen gevormd. Het enige 'echte' veelbelovende indirecte bewijs is de aanwezigheid van een superzwaar gat in het centrum van onze eigen Melkweg: met lekkere spacy music:
Sagittarius A* is zijn naam en hij bevindt zich precies in het midden van ons sterrenstelsel. Het schijnt dat ieder sterrenstelsel een superzwaar gat in het centrum heeft. Volgens Duitse en Amerikaanse rekenwonders weegt Sgr A* 4 miljoen zonmassa's en is 44 miljoen kilometer in doorsnede.
De afstand van de aarde naar Sgr A* is ongeveer 25000 lichtjaar, dus 25000 jaar vliegen met de snelheid van het licht. Daar komen we dus nooit, voorlopig, want de mens leeft maar maximaal 100 jaar. Hoe deden ze dat ook alweer in 2001 space odyssey cryogenic hibernation?; wel een betrouwbare computer meenemen!
Alvorens iets te gaan melden over zwaartekracht (bestaat niet), de 4 fundamentele krachten, waarvan nr.4 de zwaartekracht niet bestaat, de vorming van zwarte gaten als gevolg van het instorten van een ster onder invloed van de zwaartekracht (die niet bestaat) gaan we eerst iets vertellen over de samenstelling van de materie op aarde en hoe dat daar zo allemaal terecht gekomen is. Dit probleempje werd reeds bijna 2 jaar geleden geponeerd tijdens een Venus&Mars-atmosfeer-stikstof groenegaswolk chlr-logje uit 2009.
De aardkorst bestaat voor een groot deel uit silica (Si) en de aardatmosfeer uit stikstof (N2) en zuurstof (O2) en een beetje koolzuur (CO2). Maar je kan op aarde ook veel ijzer (Fe) vinden en nikkel (Ni), maar van zware metalen als goud (Au) en uranium (U) is er maar heel weinig.
Voordat we fundamenteel onbegrijpelijk gaan doen met kwantummechanica of snaartheorie keren we terug in de tijd naar het atoom (ondeelbare, maar lekker toch wel) dat bestaat uit een kern en elektron(en). Je moet je voorstellen dat de kern van het waterstofatoom (H) links een speldenkop (proton) groot is op de middenstip van een voetbalstadion en dat het elektron langs de randen van de tribunes rondtolt. Dit simpele heel erg lege atoom werd gevormd tijdens de oerknal uit.... tja... uit het niets of uit de knal.
Waterstof is een gas, dat meestal als tweeling door het leven gaat (H2). Echter daar bouw je geen planeten van met een stevige korst om op te lopen.
Volgens de laatste inzichten werd er tijdens die oerknal, 13.7 miljard jaar geleden, naast waterstof (H) ook het gas helium (He) gevormd in de verhouding 70 - 30. Deze gaswolken H & He klonterden samen tot gasballen. Wanneer de gasbal groot genoeg is wordt de druk in het middelpunt van de bal door de zwaartekracht (bestaat niet) zo hoog dat er kernfusie gaat optreden. Waterstoffen fuseren tot Helium en daarbij komt (heel) veel energie vrij. Zo veel dat de gasbal een helder brandend zonnetje of ster wordt.
Pas tijdens de introductie van de spreker van die avond, Floris Cohen en het noemen van zijn boek Isaac Newton en het ware wezen begon mij wat te licht dagen; had ik daar niet eens een logje over gemaakt. Nalezen ervan noopte tot aanvullen met de nieuwe inzichten in een opvolglog.
Newton is een soort koekoeksjong. Zijn vader overleed voor zijn geboorte en zijn moeder hertrouwde toen Isaac drie was met een dominee van een naburig dorp. Zij liet Isaac achter bij haar moeder en zijn grootmoeder. Toen Isaac 10 was overleed ook die dominee en kwam zijn moeder weer terug met de drie kinderen uit dat huwelijk. Toen Isaac 12 was werd hij op een kostschool geplaatst.
De eerste grote scheppingsperiode van Newton was in Cambridge: 1665 - 1667: De wonderjaren, terwijl hij als student nog met zijn masters bezig was. Hij heeft toen 3 dingen ontdekt: differentiaal/integraal rekening, maar publicatie nog kwart eeuw uitgesteld; kleurschifting (1704 Optics); en de grondslag voor de universele gravitatie: overeenkomt tussen de val een voorwerp op aarde (appel) en de beweging van een lichaam om de aarde (maan).
In de tweede grote scheppingsperiode in Cambridge: 1685 - 1687 werkte hij aan Principia, het boek over de drie bewegingswetten waarin hij de universele gravitatie vastlegt.
Newton wordt postuum door Voltaire tot een ikoon van de verlichting gebombardeerd.
Verlichting = aanval op het kerkgezag, op het aristocratisch machtsmisbruik, op het goddelijk recht van de koning, pleiten voor publieke discussie.
William Blake's Newton 1795 Man has tasted of the fruit of the tree of knowledge, and now his intellect reveals to his astonished gaze the abstract reality of creation.
Eigenlijk is Newton de laatste van de magiërs, volgens John Maynard Keynes (de beroemde econoom). Keynes bestudeerde de grote hoeveelheid nagelaten ongepubliceerde documenten en handschriften van Newton. Newton blijkt zich aan Alchemie en Theologie overgegeven te hebben. Uit de verhouding van zijn nagelaten documenten lijkt Newton vooral een theoloog, Alchemist en in de marge een wiskundige en natuurkundige.
Newton was bijvoorbeeld overtuigd van bedrog in de vroege eeuwen van het Christendom. Dat bepaalde Goddelijke drie-eenheid passages in de 4-e 5-e eeuw later achteraf in de teksten in het nieuwe testament zijn gesmokkeld. Antitrinitarian werd als ketterij aangemerkt in Cambridge. Newton wist dat heel goed en heeft er zijn hele leven zijn mond over gehouden. Newton heeft er wel uitgebreid over geschreven; voor zichzelf; vooral in de periode tussen de wonderjaren en de Principia.
Nu de curator de web-logboedel van de Naakte Molrat heeft opgeheven en vervolgens om niet heeft versjacherd kunnen alleen nog op RoKoko wat verweesde eusociale gedachtegoedjes worden aangetroffen. Binnen het kader van De Overeenkomst zal -indien het onder de bezuiniging sterk lijdende 2011budget dit toelaat-, getracht worden de vergetelheid te ontworstelen en bijdetijdse actualiteiten toe te vertrouwen.
Verbazing wekt de schijnbare willekeur bij het uitverkiezen van de vier ons nagelaten Naakte Molratlogs. Maar schijn bedriegt, want deze vier logs hebben overeen dat zij alle een laatste comment hebben van Assyke en/of Bob.
Zijn zij dus de gevreesde saurische Groene Leguaan? Zeer waarschijnlijk de op water lopende Groene Basilisk, ook wel JezusChristus-Leguaan genoemd.
Via-via vloog ik ook tegen een Naked cuticle (Nkd) aan, [Lat. cuticula, cutis = huid] een eiwit of waslaag die in het DNA van bijna alle insecten en gewervelden voorkomt. Nkd heeft te maken met de Ptc en de Wnt signaling; hybride van Int en Wg (wingless) bij de Drosophila melanogaster, de Bananenvlieg. Die nog wel een tamelijk ingewikkeld paar-ritueel heeft met spermacellen van 1,76 mm. Het ziet er wel heel lief uit.
Enfin (Nkd): Like many cleverly named fly mutants, the name "naked cuticle" derives from the fact that mutants lack most of the hair-like protrusions from their ventral cuticle and thus appear "naked". !! Very clever !!.
