Schloss Sanssouci is gebouwd op een Weinbergterasse, maar omdat het klimaat in Noord-Duitsland niet helemaal kan meekomen met dat in Zuid-Parijs werd dit voorzien van minikassen die de ranken beschermen tegen koude en ontoereikende noordelijke warmte. 
Dit lekkere RoKokostel -links- op de Oostvleugel viert samen al 250 jaar dagelijks de bacch-analia mit viel Lol am Lust.
De Duitsers spreken op hun eigen bekende wijze over Friderizianisches Rokoko.
Was war noch mehr Rokoko in Berlin: Konnopke's CurryWurst natuurlijk; in ruime mate verkrijgbaar onder U-Eberswalderstrasse bij Konnopke's Imbiß®.
Als je dan toch in de Prenzlauer Bergbuurt bent en gemütlich met alle andere Nederlandse toeristen leuke trendy, vintage winkeltjes besloft op de Kastanienallee, kun je ook nog wel even een Berliner Spaziergang machen mit Christiane Sadlo, de Volvo aus Schwaben, veel beter bekend onder haar pseudoniem Inga Lindström, daarover later meer.
Sla even van de toeristenallee af en u bent op de Zionskirchplatz met Geheimtipp: een (gratis!) beklimbare uitzichtkerktoren. (Alleen op zondag?) Een tikkeltje claustrofobisch zware laatste treden, maar is dat eigenlijk niet altijd in het leven?
Als eten met medelanders in Berlin tegen de borst stuit kan het beste naar de Kollwitzplatz worden uitgeweken in het Weltberoemde Gemeinschaftsprojekt ColeDampf's of even worden doorgelopen naar de Rosenthalerstrasse voor de nog veel beter aangeschreven RoseBistro in de bloeiende Rosen/Magnoliaboomgaard van de Rosenhöfe.
Noot: Kohldampf (uit Kolldampf) is een tautologie voor grote honger in het Rotwelschen (Duits bargoens?) omdat Kohl en Dampf beide honger beduiden; waarschijnlijk uit het Russisch голод = honger.
En dan fluit de RokokoKoning zelf dit Berlijnse sprookje uit en begint overmorgen het sprookje van König WA I:
Zoals narrige trompetenengel1968 fijntjes opmerkt in de comments: Sorry, aber das gespielte Stück ist weder song noch ein Flötenkonzert. Wir hören den ersten Satz einer dreisätzigen Symphonie von Friedrich II.
