Bloemen en Bijen

Vorige week was mw. Kool met partner uitgenodigd voor een feest in de Hortus Botanicus in Leiden.
Er kon ook worden deelgenomen aan een korte rondleiding door de Hortus. Wij gingen mee met: Bloemen en Bijen.
De rondleiding door een bioloog van de Hortus was vrij kort, maar wel interessant.
Een deel van de Hortus is ingericht als evolutietuin of systeemtuin. In een groot aantal parallelle bloembedden wordt zo de ontwikkeling van het plantenrijk systematisch uitgelegd aan de hand van grote informatieborden. We hadden geen tijd om het uitgebreid te bestuderen, maar het eerste bed was leeg. Zal nog een hele klus zijn om dat plantvrij te houden. De aarde was er nog woest en ledig; leven ontstond in zee.

In het volgende bed een steen- en rotstuin met mossen en dergelijke. Daarna komen de varens en daarna zaadplanten zoals de naaldbomen en coniferen en dan pas de bloemplanten. De komst van de bloemen (150 miljoen jaar geleden) en het suikeraanbod stimuleert de insectenontwikkeling en al snel verschijnt de bij ten tonele. Hier vond ik nog een leesbaar overzichtje van de (mogelijke) evolutieroute naar de bloem bij Gee. Een madeliefje is het meest geavanceerde en complexe lid van de familie, met veel bloemen in het gele hart bijeen, net als bij de zonnebloem. Dat is voordelig voor de insecten en de bijen. Ik geloof dat het de composietenfamilie wordt genoemd.
 

We liepen langs een (nog niet bloeiende) Linde, die erg lekkere, aromatische, honing schijnt te leveren. De grote treurbeuk houd het niet lang meer vol en een jong exemplaar is er reeds naast geplant. We staan even stil bij de roos, die voorouder is van heel veel voor onze voeding belangrijke vruchten zoals de appel en peer.
Er waren haast geen bijen in de Hortus, vanwege een wereldwijde bijenziekte. Alle bijenvolken in de Hortus waren ook dood. Ze hoopten binnen een maand weer een paar volken te bezitten. We stonden even stil bij de Sophora Japonica of Honingboom, die ook langdurig bloeit in de zomer. De rondleider gaf nog een tip voor mensen met hooikoorts: Eet honing van een lokale imker, daardoor raak je immuun voor de pollen in je woonomgeving.

Verder een hele grote bloeiende Tulpenboom (Catalpa); ik had helaas geen fototoestel bij me. In het najaar is de Hedera helix 'Arborescens' een laatste grote favoriet voor insecten.
Ook nog een korte uitleg bij de Gingko, die een soort overgangstype is tussen de naaldbomen en de loofbomen, je kunt nog zien dat de bladeren worden gevormd door aan elkaar gegroeide naalden. De Gingko is heilig in Japan en mocht niet worden geëxporteerd. Engelsen lukte het toch er één Japan uit te smokkelen.
In de Hortus verder nog kassen, waar we niet in geweest zijn en een Japanse tuin ter ere van (Duitser) Siebold, die in Japan verwoed verzamelde en vanuit de Leidse Hortus de Hosta, Hortensia en Azalea's onze tuinen injoeg. Er is ook nog een (naar zeggen interessant) Sieboldhuis-museum te bezoeken aan het Rapenburg.

Omdat ik met de auto er wat eerder was dan mw. Kool liep ik rond 14:30 een (droog) ommetje rond de Pieterskerk. Het was er rustig, op een enkele Duitse openraamvlag na en het geluid van de bijbehorende voetbalwedstrijd. Tegenover de ingang van de kerk stonden twee politieagenten met fiets aan de hand. Er leek binnen iets plaats te vinden. Later las ik dat Salmon Rushdie op dat moment de Leidse Vrijheidslezing aan het houden was. Volgens de NRC weer over seks en 1001 nacht. (?)
Een andere kerkganger, KeesjeMaduraatje van het Vrije Volk, legt weer andere accenten, en ontvoert Bolkenstein met zijn auto.

Jonge verse vaars

Mooi weer, fototoestel mee, ooievaartjes al bijna net zo groot als de oude lui. Dat is flink doorgroeien geweest. Ik ken diersoorten die er veel langer over doen



Het zijn er dus drie, twee gaan er regelmatig staan, nr3 doet rustig aan.











Ze beginnen al met 'de vleugels uitslaan'. Ik weet niet hoe snel dat gaat, hopelijk kan ik volgende week nog een foto maken.

Verder nog wat sfeerfoto's. Vermeldenswaard is nog dat de fotograaf door kreupelhout is gekropen voor de spiegelende molen met maan.

De Zwaantjes gaan ook voorspoedig, maar minder snel lijkt.

Der blauwe Reiter

Kandinsky en der blaue Reiter is de officiële titel van de tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag. Normaal is het voor de loonslaaf moeilijk om door de week naar een museum te gaan, door de voorstelling Kokoschka Live! kon voorafgaand aan de voorstelling, vanaf 18:30, de tentoonstelling worden bekeken. Een erg goed initiatief, vind ik, zou ook één of twee avonden per week, zonder toneelvoorstelling, mogelijk moeten zijn. 

De voorbereiding der Blogger was goed. Print-out van eigen logje mee en pen. En dan maar schrijfe..
Uitwerken is dan weer een tweede. Als je aantekeningen hebt denk je sneller: dat doe ik morgen wel. Dat is dus tegengevallen, bezoekdatum was 21 April.

De getoonde schilderijen komen voornamelijk uit het Lenbachhaus in München. Ze 'renovieren' tot Sommer 2012 en sturen de collectie op tournee, blijkbaar.

Expressionisme Die Brücke Dresden en Der Blaue Reiter München.
Emoties zo direct en onvervalst mogelijk verbeelden.  Een schilderij hoeft per se niet iets voor te stellen, een bepaalde werkelijkheid uitdrukken, om een emotie uit te drukken. Een directe link tussen ervaring en emotie -> muziek in schilderkunst realiseren. 
Mondriaan: Analytische of geometrische abstractie.
Kandinsky: Lyrische abstractie of abstract expressionisme.

Kandinsky schilderde in 1907 nog oude Russische sprookjes zoals Rijdend paar, 1907 Riding Couple, 1907 (links) of het Bonte leven, Colorful Life 1906. Kandinsky was getrouwd met zijn Russische nicht Anna Tschimiakin. In 1897 verkast hij naar München om te gaan schilderen. Hij ontmoet daar in 1904 Gabriele Münter. Zij wordt zijn levensgezellin, ondanks dat hij nog getrouwd is.

NKMV weigeren Komposition  V
Beste mijnheer Kubin, zet u maar schrap. Ik stel u hiermee drie nieuwe en zichzelf fris voelende niet-leden van de NKVM voor: Kandinsky, Marc en Münter. We hebben ons lidmaatschap opgezegd na eindeloze discussie naar aanleiding van kritiek op vullingen en actualiteiten v/d jury.
De breuk geënsceneerd, want de alternatieve tentoonstelling Der Blue Reiter in mei 1912 was reeds voorbereid.

De naam werd bedacht in het cafe volgens Kandinsky: beiden hielden we van blauw, Marc - paarden, ik ruiters. Zo kwam de naam vanzelf. 
Dit schilderij hangt niet op de tentoonstelling. De enige paarden van Marc op de tentoonstelling is een bronzen duo

Marc Zwei Pferde

en Creation of the Horses. (zie Diashow).
Verder van Marc: Dear in the Snow, Dear in Monastry garden, The Tiger, Cows yellow-red-green.

De meeste schilderijen zijn van Kandinsky, zoals Romantic landscape en Impression III Concert.
Een goed overzicht van zijn werk geeft Wassily Kandinsky.net Volgens mijn aantekeningen hangen er Impressions III Concert, IV Gendarme, 19a, IV, Gorge, Deluge.

Kandinsky schilderde het III Concert na een concert van de 'atonale' muziek van Schönberg op 2 januari 1911. Onder meer worden de 'Drei Klavierstücke op 11" uitgevoerd. De zwarte vlek is de concertvleugel, daaronder wat publiek en de gele vlek stelt het geluid voor.
Voor de liefhebbers alle delen in een afspeellijst op.11 door Pollini

Naast Kandinsky hanger er ook werken van Gabriele Münter, Heinrich Campendock en natuurlijk van Macke.
Overzicht op Flickr van enkele werken op de tentoonstelling.  DIASHOW.

Van Macke hangt er volgens de aantekeningen:
Carpet of Flowers, Zoological Garden I, Walk on the Bridge, Millner's Shop en Promenade.
Overzicht van werken van Macke: Reproarte en August Macke dot org

Van Macke hangen er ook nog een aantal aquarellen van zijn reis April 1914 naar Tunesië met Paul Klee und Louis Moilliet zoals Garden Gate. In Augustus 1914 wordt Macke gemobiliseerd en sneuvelt eind September 1914 op 27 jarige leeftijd.
Franz Marc schrijf in zijn memoriam:

“In de oorlog zijn wij allen gelijk. Maar onder duizend dapperen treft de kogel een onvervangbare. Met zijn dood wordt de cultuur van het land een hand afgehouwen, een oog uitgerukt”.

”Wij schilders weten heel goed, dat met het wegvallen van zijn harmonieën de kleur in de Duitse kunst vele tinten bleker zal worden, een doffere, drogere klank. Hij heeft voor ons allen de kleur haar helderste en schoonste klank gegeven, klaar en helder als zijn hele leven was”.

Franz Marc sneuvelt in november 1916 bij Verdun, 36 jaar oud.

En wat De Opperreptiel Giant Tortoise Geierschildkröten van Oscar Kokoschka  er nou mee te maken had, oh ja dat was voor het toneelstuk. Heb ik ook nog aantekeningen van.

Vogels en bloemen (3)

In vervolg op de broedactiviteiten van de Ooievaars ben ik vanavond een paar uurtjes in de wei gaan staan. Het was mooi weer en gezellig druk. Inmiddels is de Ooievaar geweest en heeft drie jongen uit het ei laten kruipen. Onderweg eerst nog #zwaan2 met 6 jongen en #meerkoet27 nog aan het broeden.








Sinds er jongen zijn staat er altijd een ooievaar op het nest. We stonden te wachten op aflossing, om 20:00 kwam het vrouwtje aangevlogen, maar zij klepperde alleen even naar vader en vloog weer verder.
Later toen iedereen weg was en de zon onder kwam zij toch. Na wat geklepper mocht vader nog wat eten zoeken in het weiland.
Ik heb ook weer een paar close-ups gemaakt met de beproefde methode.
Als je goed kijkt zie je het kopje van een jong, nog met zwarte snavel.

Om de tijd te doden heb ik ook nog een paar bloemetjes gefotografeerd. Eerst een onbekende (voor mij) en dan nog wat boter- en fluitekruidbloemen.