NiCoLaas en de zwarte bende (door NiCow)

Er doen weer de wildste Opinies de ronde op het WeB en in gezaghebbende Academische kringen over SinterKlaas en zijn zwarte Pieten, zodat we genoodzaakt werden een zuiverend Rococo-sprookje het licht te doen zien over de oorsprong en evolutie van deze illustere bende.

Er waren eens, in diep donker Afrika, viervoeter-apen die al lang en gelukkig in bendes leefden onder leiding van het sterkste en virielste mannetje zoals jammie Jambo en bonkie Bokito. In een afgelegen aapbende, onder de slappe leiding van de stokoude  langzilvergrijsharige Co, kregen op een goede dag een meisjesaap en en jongensaap er schoon genoeg van. De vruchtbare meisjesaap had helemaal geen zin in de verplichte taas van OudeCo en noemde hem zelfs wel eens achter zijn zilverrug NietCoTaas. De vroegrijpe jongensaap lustte er van jongsafaan wel taas van en had een hekel aan die vieze oude stramme 'houten klaas' solobevruchter Co en noemde hem wel eens stiekum CoKlaas. Meisjesaap en jongensaap beraamden daarop samen een ontsnappingsplan onder de codenaam: NietCoKlaas en liepen op die goede dag weg en rechtop, want ze hadden in veel geheime kaarslicht-sessies uitgedokterd dat je zo veel sneller kon weglopen. Meisjesaap en jongensaap vestigden zich na de geslaagde uitbraak in een braakliggend, boomrijk, gebied met veel vruchtbomen van goed en kwaad; waar al snel bleek dat appels kwaad, maar sinaasappels erg goed waren. Jongensaap werd er een hele Piet van en dus duurde het niet lang of het hele warme vruchtenbos en omstreken was afgeladen met sinaasappel zuigende meisjespieten en jongenspieten; want ze voelden zich inmiddels ver verheven boven die onaangepaste viervoeter-apen.


Op een bijzondere dag  werd er een vreemd oud jongespietje geboren; een soort van Benjamin Button, die er bij de geboorte stokoud pigmentloos uitzag met een lange grijze baard. Hij kreeg al snel de bijnaam NiCoLaas, naar die gekke oude opperCo van de apenbende, waar hij ook wel de trekken van had. NiCoLaas verjongde uiterlijk nog wel wat tijdens het opgroeien, maar geen meisjespiet keek naar deze lelijke oud bleekgrijze jongenspiet om.  Totdat op een zinderend warme dag, begin maart, een aardig lichtschuw en lichtdonkerzwart meisjespietje medelijden kreeg met NiCoLaas, zodat zij 9 maanden later opeens een BOM werd van een lijkbleke tweeling. De lokale politieke zwartePietenpartij v/d Zuiverzwartheid greep direct in en verstootte en verdreef het viertal uit het pietenparadijs. NiCoLaas, BOM en de tweeling gingen in het hoge noorden wonen, met koud water, regen, winter, sneeuw en ijs en een enkele pruim- en appelboom. Maar wat bleek: daar voelden ze zich heel erg thuis en kiplekker, want een lichte huid was veel beter in staat UV-licht te absorberen dan een zwarte, zodat zij de benodigde vitamines zelf konden aanmaken en helemaal geen sinaasappelen meer hoefden te eten. En zo duurde het niet lang of het hele koude noorden en omstreken was afgeladen met blankemeisjes en blankejongens; want ze voelden zich inmiddels ver verheven boven die nare discriminerende zwartemeisjespieten en zwartejongenspieten in het warme Zuiden.

Op een goede dag kregen de zwartemeisjespieten en zwartejongenspieten spijt van hun racistische verleden en wilden graag in de bleke verzorgingsstaat van de blankemeisjes en blankejongens komen wonen, maar dat zat hen niet glad: hun zwarte huid absorbeert veel te weinig UV-licht waardoor ze allemaal snel ziek werden en terug moesten naar hun warme zwarte thuisland in het Zuiden voor zon- en vitamine- en sinaasappelkuren. NiCoLaas, die inmiddels al 10 maal zo oud was als Methusalem, ging met hen mee terug; want hij had Heimweh naar zijn oude zwarte geboortestreek in het warme Zuiden en naar de smaak van sinaasappels.

Sindsdien komt Nicolaas ieder jaar, voor het invallen van de koude en de winter, als morele gids van enkele  zwartemeisjespieten en zwartejongenspieten op boetebedevaart vanwege hun racistische discriminerende Zwarte verleden, naar het koude Noorden, en geeft als herstelbetaling, op de geboortedag van zijn tweeling, aan alle blankemeisjes en blankejongens kadootjes om het weer goed te maken. De zwartepieten nemen voor zichzelf sinaasappels uit het Zuiden mee, om de vitaminespiegel op peil te houden tijdens de kado-distributie op die zonloze november- en decemberdagen in het Noorden; die sinaasappelen worden door de domme onwetende blankemeisjes en blankejongens 'appels van oranje'  genoemd; maar afijn zo blijft er altijd wel wat te zeuren over kleuren, soorten of rassen, maar in elk geval leefde iedereen nog lang, gezond en gelukkig.