De ware Dinokiller

De Chicxulub-meteoriet sloeg in 65 miljoen jaar geleden op de rand van de golf van Mexico. De grootte van de meteoriet wordt geschat op 10 – 20 km in doorsnede. Het inslaggebied heeft een diameter van ongeveer 200 km. In Science van maart 2010 publiceerde de Duitse mineraloog Peter Schulte met 40 collega's een overzicht van het bewijsmateriaal.

In het inslaggebied lag een ondiepe koraalzee dat veel kalk, zwavel-anhydride en ook gips bevatte.  Het zwavelrijke gesteente dat uit de aardbodem omhoog is geslingerd heeft de wereld een jaar lang verduisterd waardoor fotosynthese werd gefrustreerd. Dit weggeslingerde materiaal wordt overal ter wereld teruggevonden. Ook is er waarschijnlijk gedurende lange tijd over de gehele wereld zure regen gevallen. Behalve de Dinosaurussen stierven ook de Ammonieten, grote zeereptielen en vliegende reptielen (buiten de vogels) uit. Ook veel landplanten overleefden de ramp niet. In zee stierven vooral de de ondiep levende eencelligen uit, micro-organismen die zonlicht nodig hebben.

Aardlagen die getuigen waren van grote hoeveelheden rottende plantenresten worden overal in de wereld teruggevonden. In de afzettingen erboven floreren varens en algen die zware tijden konden overleven dankzij sporen of speciale capsules.  Het wijst allemaal op een wereld die zeker een jaar lang verduisterd was en maar langzaam herstelde. Misschien stierven de Dinosaurussen uit door een gebrek aan plantaardig voedsel. Maar het was na de inslag ook koud.

Deze dieren waren gewend aan warmte, en aanpassing aan koudere omstandigheden moet voor deze dieren lastig zijn geweest.