woensdag 6 maart 2013

Virtuele telepathos met Jelle

Jelle's trouwe weekdier (moeilijk PDF) van zaterdag 02 maart is de Bengaalse Tijger luisterend naar de naam Richard Parker in de film 'Life of Pi'. Telepathos voorzag erin dat schrijver dezes ook zeer recent onlangs  deze stereoscopische film bekeek gebaseerd op het gelijknamige boek van Yann Martel. Aanleiding was het winnen door Amsterdammer Erik-Jan de Boer van zowel een Oscar als een Bafta voor Best Achievement in Visual Effects & Special Visual Effects als Animation Director van 'Life of Pi' (samen met 3 visual/technical effect supervisors).
Dus: Ja Jelle, ik heb 'Life of Pi' gezien en heb dienaangaande daardoor nog zo hier en daar een aanvullinkje op je relaas, om te beginnen met de naam en foto van Erik-Jan, want zo vaak winnen 'onze' Godenzonen geen Mondiale Awards voor technische achievements.

Ik ging een beetje met 'mixed feelings' naar de film, Jelle, want vooraf las ik over de religieuze 'coming of age' ervaringen van hoofdpersoon Piscine Molitor "Pi" Patel, maar wie schetst mijn verbazing aan het einde van de film.
Ik ben het met je eens, Jelle, dat een Bengaalse Tijger in een roeiboot een beetje vreemd en onwaarschijnlijk is. En bij dat drijvende eiland met stokstraatjes (ook prachtig geanimeerd Erik-Jan) begon ik ook een beetje sceptisch te raken, daar achter mn stereoscopische polaroidbril. Is het allemaal wel realistisch en waar wat we zien in die film?

Ik had het boek niet gelezen, net zoals Mr. Avatar/Titanic James Cameron: "The movie is visually amazing, inventive, and it works on you in ways you’re not really aware of. It takes you on a journey, and unless you’ve read the book – which I hadn’t – you have no idea where that journey is going. It does what good 3-D is supposed to do, which is, it allows you to forget you’re watching a 3-D movie." Ook ik zag die religieuze twist niet aankomen en was aangenaam verrast: voor wie nog blanco naar de film wil gaan we 'after the break' verder:
Pi vertelt zijn hele verhaal aan een schrijver. Aan het einde van zijn verhaal vertelt hij nog over de 'aftermath' van zijn 227 dagen op zee na de schipbreuk. Verzekeringsagenten geloofden Pi's verhaal niet en Pi gaf hen daarom een tweede versie van de gebeurtenissen in de reddingssloep na de schipbreuk, met allemaal treurige menselijke realistische interacties zoals moord.

Welke versie van het verhaal geloof je?, vraagt Pi zowel aan de schrijver als aan de verzekeringsagenten. Allemaal kiezen ze voor het magische sprookjesverhaal en niet voor het realistische verhaal. Waarop Pi reageert met: "And so it goes with God". Het duurde even voor bij mij het kwartje viel. Ik herinnerde mij gelukkig Swaab: "Wat is de overeenkomst tussen Mozes, Jezus en Mohammed: ze hadden allen hallucinaties in de woestijn als gevolg van 40 dagen zonder eten en drinken." En wat krijg je na 227 dagen op rantsoen in de volle zon: precies, prachtige 3D-hallucinaties van een feeëriek verlichte zee met kwallen, van een dansende walvis, van een empathische Bengaalse Tijger en van een paradijselijk eiland van Goed & Kwaad stampvol stokstraatjes.
Religie is het geloven in spookjes en illusies zoals een mededogende God die zijn uitverkorenen redt uit alle kwaad- en benardheden; en is het wegstoppen en onderdrukken van en verstoppen voor de rauwe realistische werkelijkheid & waarheid. Religie is het onvoorwaardelijk geloven van de onwaarschijnlijke mooie mythes en saga's gebaseerd op waandenkbeelden en zinsbegoochelingen van hersenschimmige mannen met een hallucinerend brein als gevolg van ernstige substraattekorten.

Dus nee, Jelle, die sloep moeten we beschouwen als metafoor voor het leven, gevuld met deprimerende, tragische en treurige mensen en gebeurtenissen. Maar na afloop wordt de rauwe treurige realiteit verstopt in een nieuwe zelfverzonnen verleugende illusionaire werkelijkheid, die door iedereen, inclusief onszelf, wordt geloofd als de enige echte waarheid.
  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten