Weg Scheveningse

Er stond een comeraman voor
een havenweg met gladde stenen.
Toch braken de baren verlaten
in zand, zout en traan.

– Het is, zoals het was,
het vuur is nu vergeven,
en fietsers, auto’s, trams,
met zeilen opgeheven,
glijden solo naar zee.
Van stenen naar het strand.

Brandend vocht bezwijkt,
beneveld knippert de fee,
zacht en hard als zand
bakken misttroost mn kim.


Met Hulp van en Dank aan Leo Verhoeven