Brutal Sekura

Dear C*****

Thank you very much.
If *****iets over een dossier******, we will have some work to do together.
Unfortunately they have not. Then what we have now between us is Sakura ( Japanese name of Cherry ).

Almost all cherry blossoms have been blown away and fallen by stong wind and scoll of April's unstable weather.
Actually ' April is the cruel( or brutal ) season '  ( 1st line of the poem book of The Waste Land by T.S. Eliot )  

1. We use leaves of cherry for wrapping rice cake with sweet red beens inside.
2. 2, 3 tiny petals of cherry are put to float on thin sea weed tasted soup and petals give us slightly touchy scent..
3. In Chinese restaulant, they use petals for finger bowls. This is very much like the soup of 2. Please take care not to drink.

Ik had een paar vragen gesteld over het blauwe bouwmarktzeil op de  NRC-foto(© mlrt dank) bovenaan mijn blog. Omdat ze toch niet beantwoord zijn, laat ik ze maar weg.

T.S. Eliot aan de Starnbergersee gedeeltelijk in het Duits? Ik moet alweer studeren, opzoeken en uitzoeken; was ik net lekker op weg met Tsjechov (Чехов) [kaartjes voor De Meeuw besteld, kan ik die kaartjes omruilen voor de poëzieavond?] begint hij opeens over T.S. Eliot.
Ik weet nix van T.S. We hadden vroeger twee levensgezellige buurmannen, die gingen ieder jaar naar Starnberg op vakantie, zou T.S...?
Ik laat me niet kisten door die Jap.. eind augustus weet ik alles over T.S.

T.S. Eliot (1888–1965).  The Waste Land.  1922. eerste strofe

I. THE BURIAL OF THE DEAD APRIL is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.
Summer surprised us, coming over the Starnbergersee
With a shower of rain; we stopped in the colonnade,
And went on in sunlight, into the Hofgarten,
And drank coffee, and talked for an hour.
Bin gar keine Russin, stamm' aus Litauen, echt deutsch.
And when we were children, staying at the archduke's,
My cousin's, he took me out on a sled,
And I was frightened. He said, Marie,
Marie, hold on tight. And down we went.
In the mountains, there you feel free.
I read, much of the night, and go south in the winter.

 

De Rode Jurk

Hoe ik toch nog dieper kon zinken maar wel mijn rodejurk-fantasie-fetisj bevredigde.
Zwak vlees met faux pas in de Hoofdstad der Zonden.

Naar 020 reist men af voor hoog-hoogbegaafde kunstenmakers en wanneer je mannendeel lust naar willig vrouwenvlees. De snelle weg loopt over de oude lijn door de bollenvelden; hier en daar zwaaiden enkele vuurrode bollen mij schuddebollend na.
De laatste der hormonen joeg mij plotsklaps naar de toch familiair klinkende Oudezijds Voorburg Wal van #rood-vertier, want de Trompettensteeg en Bethlemsteeg zijn dan binnen handbereik. Voor de oudere 50plus man is er bovendien de kant van de wal met hoge-hogekunst van de eros-tiek: de Kloveniersburgwal 50: het Compagnietheater.

In betere tijden speelde hier de Theatercompagnie olv Theu Boermans grote producties zoals Gilgamesj jan-mrt 2005, Anneke Blok als Ninsun en Theu zelf als Uta-napisjti. Tijdens de zondvloedscene spoot het water overal heen, voor de bezoekers op de eerste rij lagen er handdoeken gereed. Voor wie weinig om handen heeft: de tekst van het stuk staat ook online en onlangs was Theu te gast op vrijdagavond in Kunststof op radio1.[Nog meer Info]
De allereerste keer dat ik van Theu hoorde was in 1995 bij de voorstelling Faust, toen nog in de Westergasfabriek met het gezelschap de Trust. Theu houdt wel van wat functioneel bloot: de hele cast ging uit de kleren.  Toen ze allemaal ook nog eens water over zichzelf gingen uitgieten en de actrices harde tepels kregen, overviel mij een onverwachte heelsnelharde boner. Is daar een term voor?

Wilfred Takken in de NRC beschreef een soortgelijke ervaring bij het toneelstuk Fraulein Else van Arthur Schnitzler. Vanwege geld en juridische problemen kon Theu alleen een ongesubsidieerde monoloog geprogrammeren dankzij de onbezoldigde medewerking van o.a. de actrice Katja Herbers. (1980)
Het ging mij natuurlijk niet om het voyeuristische genoegen van die (delayed)-strip uit dat opwindende rode jurkje of om het mooie naakte lichaam van een 29-jarige vrouw, gekleed in slechts haar rode ‘hakken’; het ging mij vanzelfsprekend om de aan de kaak gestelde sociale misstanden als: oneerlijkheid van onderhandelen wanneer machtsverhoudingen ongelijk zijn en het voor € 18,- medeplichtig worden  in het corps der wellustige geldschieters. Ik was ook wel benieuwd of ik middenin de volle hevigheid van de penopauze nog weer eens zo’n onverwacht keiharde theaterboner zou krijgen.

Katja speelt dochter Else van 18? die door haar ouders ter verkoop in de etalage wordt gezet vanwege een liquiditeitsprobleempje van kfl 300 - 800.
Fraulein Else en Katja Herbers bezitten een perfect lichaam. We zien ze soms 4 maal, in haaks op elkaar geplaatste spiegels. Een boner kreeg ik niet; de penopauze?, blue pills?, geen verrassing?: Else was erg ongelukkig.
Haar enige lichaamshaar van betekenis was een net getrimde donkerkleurige schaam3hoek; de oksels waren keurig geschoren en de benen waarschijnlijk ook.

De terugweg naar het centraal station leidt langs veel winkeldochters, die mij vanuit de etalage in (veelal black-light)  ondergoed vriendelijk wenken, wuiven, zwaaien en met hun kam aandachttikken op de vensters. Ik recht de rug weer wat, kennelijk zie ik er gekleed toch nog steeds enigszins aantrekkelijk uit. Toy-Boys zijn uit, oudere mannen zijn 'in' zoals Melissa & Jack, Eva & Bram, Mandy & Bob en Marjan & Arthur met een h, bedacht ik met genoegen. Zouden  die raamdochters ook als een blok vallen voor de sexy grijze haartjes op mijn rood-zilver maanbeschenen gladde bolletje of zouden zij slechts lusten naar die dikke bobbel in mijn broek, van mijn portemonnee. De zwellichamen bleven wederom ongevuld; het bloedrode sap lijkt harder nodig tussen de 50plus-oren.

‘What does it cost to visit your room’ hoorde ik een Amerikaan discreet vragen. Kreeg hij als antwoord € 50 ? Is dat maar twee maal zo duur als/dan een theaterticket? 

Geld en Seks van de hogere burgerij in bandeloos Wenen luidde de ondertitel van het toneelstuk.

Ik had ooit wel eens het voornemen om een keer een ‘rode kamer te bezoeken’; ik vrees voor de trouwe lezers van dit blog dat ik te lang heb gewacht.